Διαβήτης Κύησης

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης Κύησης ( ΣΔΚ ) είναι μια πάθηση που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης , όταν το σώμα δεν είναι σε θέση να παράγει αρκετή ινσουλίνη για να ξεπεράσει την αντίσταση του οργανισμού στην ινσουλίνη . Η έλλειψη ινσουλίνης προκαλεί αύξηση του επιπέδου της γλυκόζης στο αίμα της γυναίκας (που ονομάζεται επίσης σάκχαρο αίματος)  σε σύγκριση με τα συνήθη επίπεδα που παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο διαβήτης κύησης επηρεάζει μεταξύ 3 με 5 % των γυναικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης .

Ο διαβήτης κύησης προκαλείται από τις ορμόνες που απελευθερώνονται από τον πλακούντα, οι οποίες ζητούν από τον οργανισμό να παράγει επιπλέον ινσουλίνη . Ωστόσο , σε γυναίκες με ΣΔΚ , το πάγκρεας δεν μπορεί να παράγει επαρκή ποσότητα ινσουλίνης .

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να θεραπεύσουμε τον διαβήτη κύησης άμεσα ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος των επιπλοκών στο μωρό . Επιπλέον , είναι σημαντικό για τις γυναίκες με ιστορικό ΣΔΚ  να ελέγχονται για διαβήτη μετά την εγκυμοσύνη λόγω του αυξημένου κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2, κατά τα έτη μετά τον τοκετό.

Posted in: Διαβήτης Κύησης

Ο διαβήτης κύησης εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες που το ιστορικό τους περιλαμβάνει ένα από τα ακόλουθα στοιχεία:

• Ιστορικό διαβήτη κύησης σε προηγούμενες εγκυμοσύνες Ένα οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, ειδικά σε συγγενείς πρώτου βαθμού (π.χ., γονέας, αδελφός) αν και εφόσον είναι υπέρβαροι.
• Ηλικία μεγαλύτερη των 25 ετών.
• Προηγούμενος τοκετός ενός μωρού μεγαλύτερο από 4.1 kg.
• Ατομικό ιστορικό μη φυσιολογικής ανοχής γλυκόζης (μερικές φορές ονομάζεται «προ-διαβήτης»).
• Μέλος ορισμένων εθνικών ομάδων ( Αφρο-Αμερικανοί, Αφρικανοί, Κάτοικοι των χωρών της Λατινικής Αμερικής,  Ινδιάνοι, και γυναίκες από την Ασία).
• Προηγούμενος ανεξήγητος τοκετός νεκρού εμβρύου, ή γέννηση ενός παιδιού με δυσπλασία.
• Αν η ίδια η γυναίκα ζύγιζε περισσότερο από 4.1 kg ή λιγότερο από 2.7 kg κατά τη γέννηση της.
• Έχοντας γλυκόζη στα ούρα κατά την πρώτη επίσκεψη στο γιατρό στην αρχή της εγκυμοσύνης.
• Γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.
• Τρέχουσα χρήση  στεροειδών (κορτιζόνης) (π.χ. πρεδνιζόνη).
• Τρέχουσα υπέρταση ή υπέρταση που σχετίζεται με την εγκυμοσύνη.
• Ταχεία αύξηση του σωματικού βάρους κατά το πρώτο εξάμηνο της εγκυμοσύνης.

…αλλά αρκετές φορές και χωρίς αυτούς τους παράγοντες κινδύνου.

Posted in: Διαβήτης Κύησης

Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με την ανάγκη να ελέγχονται οι έγκυες γυναίκες για τον διαβήτη κύησης-ορισμένοι συστήνουν ότι όλες οι έγκυες γυναίκες θα πρέπει να  υποβάλλονται σε δοκιμασίες ελέγχου, ενώ άλλοι συνιστούν ότι πρέπει να ελέγχονται μόνο οι έγκυες γυναίκες με παράγοντες κινδύνου.

Σας προτείνουμε, όλες οι γυναίκες στη περίοδο της εγκυμοσύνης να ελέγχονται για διαβήτη κύησης, διότι ο εντοπισμός και η θεραπεία του διαβήτη κύησης μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο και τις επιπλοκές.

Οι επιπλοκές του διαβήτη κύησης μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Μεγάλο μωρό (συχνά ορίζεται ως ένα βάρος γέννησης μεγαλύτερο από 4.1 kg).
• Βλάβη στη μητέρα / βρέφος κατά τον τοκετό, ως αποτέλεσμα του μεγάλου μεγέθους του μωρού.
• Προεκλαμψία.
• Αυξημένη πιθανότητα να χρειαστεί τοκετός με καισαρική τομή.

Η εξέταση για διαβήτη κύησης γίνεται συνήθως μεταξύ 24 και 28 εβδομάδων της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, ο προ-συμπτωματικός έλεγχος μπορεί να γίνει νωρίτερα στην εγκυμοσύνη, αν ο γιατρός υποψιάζεται ότι η γυναίκα έχει διαβήτη κύησης, λόγω των παραγόντων κινδύνου όπως ιστορικό διαβήτη κύησης σε προηγούμενη εγκυμοσύνη, παχυσαρκία πριν από την εγκυμοσύνη (ορίζεται ως ένας δείκτης μάζας σώματος,BMI, μεγαλύτερο από 30),  γλυκόζη στα ούρα, ή ισχυρό οικογενειακό ιστορικό διαβήτη.

Την ημέρα του προ-συμπτωματικού ελέγχου, η γυναίκα μπορεί να φάει και να πιει κανονικά. Θα πρέπει να δοθούν 50 γραμμάρια γλυκόζης, συνήθως με τη μορφή ενός ειδικά σχεδιασμένου ροφήματος πορτοκαλιού, το οποίο θα πρέπει να καταναλωθεί μέσα σε λίγα λεπτά. Μία ώρα αργότερα, παίρνουμε ένα μικρό δείγμα αίματος και  μετράμε το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα της γυναίκας.

Αν η γλυκόζη είναι αυξημένη στο αίμα της γυναίκας, απαιτούνται περαιτέρω δοκιμές για να προσδιοριστεί με βεβαιότητα αν έχει διαβήτη κύησης. Οι περισσότεροι θεωρούν μία τιμή μεγαλύτερη 130 έως 140 mg / dL (7.2 έως 7.7 mmol / L) ως αυξημένη. Η δοκιμασία  γλυκόζης μίας ώρας είναι μια δοκιμασία διαλογής, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί ο καθένας που έχει ένα αυξημένο επίπεδο γλυκόζης στο αίμα μία ώρα θα έχουν διαβήτη κύησης.

Ωστόσο, εάν το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα σε μία ώρα είναι πολύ υψηλό(≥ 200 mg / dL [11.1 mmol / L]), πολλοί κλινικοί γιατροί δεν εκτελούν οποιοδήποτε περαιτέρω έλεγχο, διότι υπάρχει μια πολύ καλή πιθανότητα ότι η γυναίκα έχει διαβήτη κύησης.

Η τρίωρη ( ή δίωρη, σε ορισμένες περιοχές ) δοκιμασία ανοχής γλυκόζης από το στόμα ( GTT ) χρησιμοποιείται για να προσδιοριστεί με βεβαιότητα αν μια γυναίκα έχει διαβήτη κύησης . Η δοκιμή γίνεται μέσω μέτρησης του επιπέδου της γλυκόζης στο αίμα της γυναίκας πριν φάει οτιδήποτε το πρωί ( νηστεία ) , και αμέσως μετά από μία, δύο και τρεις ώρες αφού πιεί ένα ποτό γλυκόζης που περιέχει 100 γραμμάρια γλυκόζης (δύο φορές το ποσό που χρησιμοποιήθηκε στο τεστ τεστ της μιας ώρας ) . Παρόμοια με τη δοκιμασία της μιας ώρας, είναι συνήθως με τη μορφή ενός ειδικά σχεδιασμένου ροφήματος πορτοκαλιού.

Μια γυναίκα λέγεται ότι έχει διαβήτη κύησης , αν δύο ή περισσότερες από τις τιμές γλυκόζης στο αίμα της είναι πάνω από τα ακόλουθα επίπεδα :
Νηστεία : > 95 mg / dL ( 5,3 mmol / L )                1 ώρα : > 180 mg / dL ( 10 mmol / L )            2 ώρες : > 155 mg / dL ( 8.6 mmol / L)        3 ώρες : > 140 mg / dL ( 7.8 mmol / L)

Ωστόσο τα νεότερα δεδομένα έχουν οδηγήσει στην κοινή παραδοχή που  συνιστά να χρησιμοποιείται το τεστ με 75 g  γλυκόζης από το στόμα για όλες τις γυναίκες που δεν είναι ήδη γνωστό ότι είναι διαβητικές στις 24-28 εβδομάδες της κύησης . Διαβήτης διαγιγνώσκεται όπου μία ή περισσότερες τιμές   υπερβαίνονται Τιμή  ( νηστεία ≥5.1 mmol / l ,          1 – ώρα ≥10.0 mmol / l ,           2 – ώρες ≥8.5 mmol / l). .

Posted in: Διαβήτης Κύησης

Οι γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με διαβήτη κύησης αντιμετωπίζονται συνήθως με ένα συνδυασμό διατροφικών αλλαγών, με τη παρακολούθηση της γλυκόζης του αίματος στο σπίτι, και σε ορισμένες περιπτώσεις, με καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης. Λιγότερο συχνά,  αντιδιαβητικό δισκίο χορηγείται μέσω της στοματικής κοιλότητας.

Ο στόχος της θεραπείας για τον διαβήτη κύησης είναι να μειώσει τον κίνδυνο  για το μωρό ώστε να αναπτύξει μακροσωμία (ζυγίζει περισσότερο από 4,1 κιλά κατά τη γέννηση).

Η μακροσωμία μπορεί να κάνει δυσκολο για το βρέφος να περάσει μέσα από τη λεκάνη (δυστοκία ώμου), η οποία αυξάνει τον κίνδυνο τραύματος στο βρέφος  κατά τη διάρκεια  της γέννησης  (π.χ., κάταγμα οστών ή βλάβη των νεύρων). Ένα μεγάλο μωρό είναι επίσης πιο πιθανό να προκαλέσει  ζημία στους μαλακούς ιστούς της λεκάνης της γυναίκας κατά τη διάρκεια του τοκετού και αυξάνει την πιθανότητα τοκετού με καισαρική τομή.  Η Μακροσωμία είναι πιο πιθανή αν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα μιας γυναίκας είναι πάνω από το φυσιολογικό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα είναι ως εξής: Νηστεία: <90 mg / dL (5 mmol / L) 1 ώρα μετά από ένα γεύμα: <120 mg / dL (6.6 mmol / L)

Οι γυναίκες με διαβήτη κύησης συνήθως ενθαρρύνονται να συναντηθούν με έναν διαιτολόγο και να προσδιορίσουν κατά προσέγγιση πόσες θερμίδες  πρέπει να καταναλώνουν και πώς θα πρέπει να διανέμονται οι θερμίδες όλη την ημέρα.

Ο αριθμός των θερμίδων  που συνιστάται, εξαρτάται από το τρέχων και το προ της εγκυμοσύνης,  βάρος της γυναίκας.

Τα παρακάτω είναι μερικές γενικές διατροφικές συστάσεις: Αποφύγετε τις υψηλές θερμίδες σνακ και επιδόρπια, συμπεριλαμβανομένων σόδα, κόκα κόλα  , γλυκά, τσιπς, μπισκότα, κέικ, και τα πλήρη σε λιπαρά παγωτά. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η χρήση των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών όπως η ασπαρτάμη (Nutrasweet®), σουκραλόζη (Splenda®), στεβιοσίδη (Stevia®), ή σακχαρίνη (Sweet »Ν Low®) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αυξάνει τον κίνδυνο γενετικών ανωμαλιών. Μια μελέτη σε αρουραίους έδειξε αυξημένο κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστης στους απογόνους εγκύων αρουραίων που κατανάλωναν πολύ υψηλές δόσεις σακχαρίνης, ενώ η μόνη άλλη μελέτη δεν έδειξε αυξημένο κίνδυνο. Δεδομένου ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για τη σακχαρίνη, ορισμένοι κλινικοί γιατροί συνιστούμε την αποφυγή της κατά την εγκυμοσύνη.

Τρώτε πολλά λαχανικά και φρούτα, τουλάχιστον πέντε μερίδες ημερησίως. Μερικά φρούτα (π.χ., σταφύλια, αποξηραμένα φρούτα) μπορεί να αυξήσει το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα σημαντικά και θα πρέπει να καταναλώνονται σε περιορισμένες ποσότητες. Περιορίστε τα αμυλούχα λαχανικά (π.χ. πατάτες), αλλά τρώτε όσο πιο πολλά  μη-αμυλούχα λαχανικά, φρούτα ή όπως επιθυμείτε. Επιλέξτε τροφές με δημητριακά ολικής αλέσεως αντί για επεξεργασμένα δημητριακά. Καταναλώστε  ψωμί ολικής αλέσεως, καφέ ρύζι, αντί για άσπρο ψωμί, άσπρο ρύζι, ή ζυμαρικά. Φάτε ένα περιορισμένο ποσό του κόκκινου κρέατος, και επιλέξτε άπαχα κομμάτια κρέατος που καταλήγουν σε οσφυϊκή χώρα (π.χ., χοιρινό φιλέτο, φιλέτο, κόντρα φιλέτο). Αφαιρέστε το δέρμα από το κοτόπουλο και τη γαλοπούλα πριν από το φαγητό. Επιλέξτε χαμηλά ή χωρίς λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως το αποβουτυρωμένο γάλα, γιαούρτι με 0% λιπαρα, τυρί με χαμηλά λιπαρά. Χρησιμοποιήστε υγρά έλαια (ελαιόλαδο) αντί για στερεά λίπη (βούτυρο, μαργαρίνη, περιορισμός) για το μαγείρεμα.

Οι γυναίκες με διαβήτη κύησης εκπαιδεύονται να ελέγχουν το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα τους και καταγράφουν τα αποτελέσματα.

Αρχικά, οι περισσότερες γυναίκες θα πρέπει να ελέγχουν το σάκχαρο αίματος  τους τέσσερις φορές την ημέρα: πριν από το φαγητό το πρωί και μία ώρα μετά το πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό. Αυτή η πληροφορία μπορεί να βοηθήσει να προσδιοριστεί εάν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα είναι στο στόχο (λιγότερο από 90 mg / dL [5 mmol / L] πριν από το πρωινό, λιγότερο από 120 mg / dL [6,7 mmol / L] μετά τα γεύματα). Εάν τα επίπεδα του σακχάρου είναι συνεχώς αυξημένα, η θεραπεία με ινσουλίνη συνιστάται συνήθως.

Εάν, ωστόσο, τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα είναι σταθερά φυσιολογικά, η συχνότητα των δοκιμών μπορεί μερικές φορές να μειωθεί. Αυτό πρέπει να συζητηθεί με το γιατρό σας  σε τακτική βάση, διότι η ανάγκη για έλεγχο μπορεί να αλλάξει μέσα από την πορεία της εγκυμοσύνης. Για παράδειγμα, το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα ορισμένων γυναικών αρχικά ελέγχεται με δίαιτα μόνο, αλλά αργότερα να απαιτεί θεραπεία με ινσουλίνη.

Παρά το γεγονός ότι η άσκηση δεν είναι ένα απαραίτητο συστατικό της θεραπείας του διαβήτη κύησης, μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Οι έγκυες γυναίκες που ήδη ασκούνται, ενθαρρύνονται να συνεχίσουν αφού διαγνωστούν με διαβήτη κύησης. Οι γυναίκες που δεν ασκούνταν προηγουμένως θα πρέπει να μιλήσουν με το γιατρό τους  για να καθορίσουν εάν η άσκηση συνιστάται, οι περισσότερες γυναίκες που δεν έχουν διαβητικές επιπλοκές  ή επιπλοκές που σχετίζονται  με την εγκυμοσύνη  είναι σε θέση να ασκηθούν, τουλάχιστον μέτρια, σε όλη την εγκυμοσύνη τους.

Περίπου 15 τοις εκατό των γυναικών με διαβήτη κύησης θα απαιτήσει ινσουλίνη επειδή τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους, παραμένουν αυξημένα, παρά τις αλλαγές στη διατροφή. Η ινσουλίνη είναι ένα φάρμακο που βοηθά στη μείωση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα και μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο επιπλοκών της κύησης που  σχετίζονται με τον διαβήτη, ειδικά τη μακροσωμία.

Η ινσουλίνη πρέπει να χορηγείται με ένεση, γιατί δεν είναι αποτελεσματική όταν λαμβάνεται από το στόμα. Τα αντιδιαβητικά δισκία όπως αυτά που λαμβάνονται από άτομα με διαβήτη τύπου 2, δεν συνιστώνται σήμερα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης . Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για να προσδιοριστεί εάν αυτά τα φάρμακα είναι εξίσου ασφαλή και αποτελεσματικό με την ινσουλίνη. Οι μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη για να διευκρινίσουν αυτές τις ανησυχίες.

Η δόση και η συχνότητα των ενέσεων ινσουλίνης που μια γυναίκα θα χρειαστεί εξαρτάται από τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα της, αν και οι περισσότερες γυναίκες αρχίζουν με άπαξ ημερησίως ένεση κατά την κατάκλιση. Αν  τα μετά το γεύμα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα παραμένουν αυξημένα, πιο συχνές ενέσεις ινσουλίνης είναι συνιστώνται συνήθως .  Οι γυναίκες που χρειάζονται ινσουλίνη προτρέπονται να ελέγχουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους, τουλάχιστον τέσσερις φορές την ημέρα, να καταγράφουν  αυτές τις τιμές, και να τις επανεξετάζουν τους σε κάθε επίσκεψη προγεννητικού ελέγχου στο γιατρό τους. Η διατήρηση ακριβών  αρχείων βοηθά να προσαρμόζεται η δόση της ινσουλίνης και μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο των επιπλοκών.

Posted in: Διαβήτης Κύησης

Παρακολούθηση της εγκυμοσύνης

Οι περισσότερες γυναίκες που εμφανίζουν διαβήτη κύησης έχουν συχνότερες  επισκέψεις στο γυναικολόγο τους κατά τη διάρκεια της κύησης (π.χ., μία φορά την εβδομάδα ή δύο), ειδικά αν χρησιμοποιείται ινσουλίνη. Ο σκοπός αυτών των επισκέψεων είναι ο γιατρός  να παρακολουθεί την υγεία της γυναίκας και το βρέφους της, να συζητήσουν τη διατροφή της, και να προσαρμόσουν τη δόση της ινσουλίνης για τη βελτιστοποίηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Είναι συχνό φαινόμενο να αλλάζεται η δόση της ινσουλίνης καθώς η εγκυμοσύνη προχωρά.

Αν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα είναι κοντά στο φυσιολογικό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και δεν υπάρχουν άλλες επιπλοκές, η ιδανική στιγμή να γίνει ο τοκετός είναι μεταξύ 39 και 40 εβδομάδων της εγκυμοσύνης.

Στις περισσότερες γυναίκες με ένα μωρό κανονικού μεγέθους, δεν υπάρχουν πλεονεκτήματα της καισαρικής τομής έναντι του φυσιολογικού κολπικού τοκετού.

Το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα θα πρέπει να παρακολουθείται κατά τη διάρκεια του τοκετού, επειδή υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα κατά τη διάρκεια του τοκετού μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο μωρό τόσο πριν όσο και μετά τον τοκετό. Ινσουλίνη συνήθως δεν απαιτείται εκτός εάν το επίπεδο γλυκόζης του αίματος της γυναίκας είναι αυξημένο (πάνω από 90 mg / dL ή 5 mmol / L).

Μετά τον τοκετό, οι περισσότερες γυναίκες με διαβήτη κύησης έχουν φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και δεν χρειάζονται περαιτέρω θεραπεία με ινσουλίνη. Οι γυναίκες μπορούν να επαναλάβουν το συνηθισμένο διαιτολόγιό τους και να ενθαρρύνονται να θηλάζουν.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να ελέγξουμε το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα την ημέρα μετά τον τοκετό για να επιβεβαιώσουμε ότι το επίπεδο της γλυκόζης του αίματος είναι φυσιολογικό ή κοντά στο φυσιολογικό. Η ίδια η κύηση δεν αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο, η παρουσία του διαβήτη κύησης υποδεικνύει ότι η γυναίκα έχει ένα σημαντικά αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 αργότερα στη ζωή.

Ορισμένοι υγειονομικοί φορείς  προτείνουν επίσης ότι οι γυναίκες με διαβήτη κύησης, να ελέγχουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους κατά διαστήματα κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων μετά τον τοκετό. Εάν οποιοδήποτε επίπεδο είναι αυξημένο (> 100 mg / dL [5,6 mmol / L] πριν από το πρωινό ή> 140 mg / dL [7,8 mmol / L] δύο ώρες μετά το γεύμα), η γυναίκα θα πρέπει να ενημερώσει το γιατρό της.

Εάν το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα της γυναίκας είναι φυσιολογικό μετά τον τοκετό, δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη (Δοκιμασία Ανοχής στη Γλυκόζη με 75 γρ. Γλυκόζης και δίωρη μέτρηση. GTT) για  διαβήτη τύπου 2, συνιστάται στις έξι εβδομάδες μετά τον τοκετό.

Posted in: Διαβήτης Κύησης

Το ένα έως τα δύο τρίτα των γυναικών που έχουν διαβήτη κύησης σε μια εγκυμοσύνη, θα έχει και πάλι στην επόμενη.

Οι γυναίκες με διαβήτη κύησης έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 αργότερα στη ζωή, ειδικά αν η γυναίκα έχει άλλους παράγοντες κινδύνου (π.χ., η παχυσαρκία, το οικογενειακό ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 κτλ). Η μεγαλύτερη αύξηση του κινδύνου εμφανίζεται μέσα στα πρώτα πέντε έτη, μετά την εγκυμοσύνη.

Ο κίνδυνος ανάπτυξης σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το σωματικό βάρος. Οι γυναίκες που είναι παχύσαρκες έχουν 50 έως 75 τοις εκατό πιθανότητα να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2, ενώ οι γυναίκες που έχουν κανονικό βάρος έχουν λιγότερο από 25 τοις εκατό πιθανότητα. Οι γυναίκες που είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες ενθαρρύνονται επίσης να χάσουν βάρος και να ασκούνται τακτικά.

Η Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία συνιστά σε όλες τις γυναίκες με ιστορικό διαβήτη κύησης να υποβληθούν σε εξετάσεις για σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, τουλάχιστον κάθε τρία χρόνια μετά την εγκυμοσύνη τους.

Γυναίκες που έχουν διαβήτη κύησης μετά την ηλικία των 45 ετών θα πρέπει να ελέγχονται μία φορά το χρόνο .

Ο έλεγχος  γίνεται συνήθως με τη μέτρηση του σακχάρου νηστείας ( π.χ. , πριν από το πρωινό ) . Οι γυναίκες με ιστορικό διαβήτη κύησης μπορούν να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε είδος  αντισύλληψης μετά από την εγκυμοσύνη . Η βέλτιστη επιλογή εξαρτάται από τις προσωπικές προτιμήσεις της γυναίκας, το ιατρικό ιστορικό , τα σχέδια για μελλοντικές εγκυμοσύνες , καθώς και κατά πόσον ή όχι η γυναίκα θηλάζει.

Posted in: Διαβήτης Κύησης