Η τρέχουσα πρακτική περιλαμβάνει την συλλογή ομφαλοπλακουντιακού αίματος, η οποία πραγματοποιείται συνήθως αμέσως μετά το τρίτο στάδιο του τοκετού (δηλαδή μετά την αποκόλληση και αποβολή του πλακούντα και των εμβρυϊκών μεμβρανών – υστεροτοκία) και με την λήψη του αίματος που παραμένει στον ομφάλιο λώρο και στον πλακούντα. Το ομφαλοπλακουντιακό αίμα περιέχει κατά ένα μεγάλο ποσοστό αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα, ενώ σε πολύ μικρότερη συγκέντρωση περιέχει και αρχέγονα μεσεγχυματικά κύτταρα, τα οποία μπορούν να απομονωθούν σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις από τη βαρτόνειο γέλη (γέλη Wharton) του ομφάλιου λώρου – γεγονός που προϋποθέτει και την απομόνωση και φύλαξη τμήματος του ιστού του ομφάλιου λώρου. Οι δύο αυτοί τύποι βλαστικών κυττάρων που μπορούν να απομονωθούν είναι πολυδύναμοι, προγονικοί πληθυσμοί κυττάρων ενώ δύναται να διαφοροποιηθούν σε ποικίλους κυτταρικούς τύπους.

Πιο συγκεκριμένα, τα προγονικά αιμοποιητικά κύτταρα που απομονώνονται από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα μπορούν να διαφοροποιηθούν σε ερυθρά, λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια. Τα αρχέγονα μεσεγχυματικά κύτταρα που απομονώνονται από τη βαρτόνειο γέλη μπορούν να διαφοροποιηθούν σε οστεοκύτταρα, χονδροκύτταρα, λιποκύτταρα, μυοκύτταρα, σε κύτταρα του ήπατος και του νευρικού συστήματος (αστροκύτταρα), χωρίς όμως επαρκή στοιχεία για άμεση κλινική εφαρμογή στην αναγεννητική ιατρική.

Posted in: βλαστοκύτταρα